Değişen Huylarınız/Fikirleriniz

Hiçbir şeye haddinden fazla değer vermeyecekmişsin bunu anladım. Kendi mutluluğunu da başkalarına bağlamayacaksın. Çok şey var da bende kalsın.

Benim ilkokul dan üniversite son sınıfa kadar ciddi bir islami ilim arayışım oldu. Medreselere gittim camilerden çıkmazdım. Babam çok müdahil olmazdı fakat annem ciddi bir başarı elde etmemi( tıp vb yüksek bölümler) çok isterdi. Bu sebeple anne ve babanıza öf bile demeyin ayetini ileri sürerek istedikleri yönde hareket etmemi isterler. Bende islamda sadece ilim için anne babaya itaat edilmeyeceğini ileri sürerdim. Sürekli böyle çatışmalarla geçti.
Zaman içerisinde namaz kılan insanların bile dalga geçme yoluyla beni aşağıladıklarını fark ettim. Hacı hoca sofii bilmem ne. O insanları hergördüğümde yolumu çevirdim tavır aldım. Bir süre sonra ilmi bilgilerimden ötürü insanların sorularıyla karşılaştım soru içinde soru çıkıyordu. farklı fraksiyondan hocaların söylemleri mi dersin atayizlerinıspatları mı dersin bir ton saçma hikaye ve en acısı da inanan insanların kendilerine bilmeleri farz olan 5 şartla alakalı uygulama konularında bile sonsuz uçurumlarla bezeli çelişkilerini fark ettim. Artık bir noktadan sonra bu saçmalıklarla uğraşamadım. İnancımla alakalı bir değişikliğim olmadı fakat bu inancın ince noktalarına ulaşsam dahi çığlığım kimseye yetişmeyecekti. tabiatım bunu kaldıracak bir güçte değil.
Kısacası şuan tek derdim minnetsiz bir rızk ve sadece namazlarımı kılabilmek. Bunun dışında da bir çok fikrim değişmiştir fakat hiç biri bunun kadar keskin değil...

Eskiden şiddetli bir şekilde ölümü arzulardım.Şimdi sonuna kadar "ölümsüzlüğü" arzuluyorum. Sadece kendim için değil tüm insanlar için istiyorum. İnsanların ölmesini kabullenemiyorum. Eski halim beni görse "iyice aptallaşıp ve saf olmuşsun" derdi herhalde ki galiba haklı.

Böyle olunca da sertliğim bozuluyor ve baya bir yumuşuyorum sanırım.

Bir düşünce değişikliğinin tüm dünyaya bakışının da değiştirdiğini öğrenmiş oldum.

Eskiden çok kalay öfkelenir, çok kolay heyecanlanır çok kolay ağlardım. Duygu kontrolüm yoktu. Şimdi çok daha sakin olsam da hala daha heyecan yönetimi konusunda bocaladığım oluyor.
Özellikle lisedeyken deli gibi bir şeyler okurdum, yazardım, bir şeyler üretirdim. Şu an ne kafamı toplayıp da ne bir şey okuyabiliyorum ne bir şey yazabiliyorum ne de bir şey üretebiliyorum.
Kafamda çok kurardım her şeyi, onu bıraktım. Hayal kurmayı da bitirdi tabi bu.
Bir de eskiden daha zekiydim bence. Şu an bayaaa gerilemişim gibi hissediyorum.
Sigaradan nefret ederdim. Şu an içiyorum.
Sanırım hayatımda yaptığım en iyi değişiklik iştah kontrolü oldu. Ne zaman kötü bir şey yaşasam normal bir insanın yiyemeyeceği kadar çok fazla şeyi yer, sonra da zehirlenmedikçe kusamadığım için kendimi günlerce aç bırakırdım. Şimdi yediğim her şeyi kaydediyorum.

Yarım saatte bir değişiyor benim her şeyim ya. Çok yorucu bir durum yakın çevrem bile çok bunaldı bu durumdan ama yapacak bir şey yok. Kesin ya da sabit fikirlere gelemiyorum. Fikirlerim değişmez çünkü fikirlerim zaten aynı kalmamak için var.

Eskiden mutluyum diye kandırıdım kendimi. Şimdi yine kandırıyorum ama büyük ölçüde azaldı bu davranışım.

Eskiden yalniz olmanin iyi bir sey oldugunu boylece kendime daha cok zaman ayirabilecegimi saniyordum. Simdi korona yuzunden evden ise isten eve yapinca anladim ki aslinda benim hayatimi iyi yonde etkileyenler cevremdeki insanlarmis.