Değişen Huylarınız/Fikirleriniz

Eskiden çok gıcıktım şimdi daha iyiyim

Bundan 4-5 yıl öncesine kadar ağır homofobiktim. Yolda travesti falan gördüğümde istemsizce midem bulanıyordu, nefret ediyordum.
Bir transeksüel intihar ettiğinde baya gündem olmuştu, insanların bir kısmı çok üzülmüştü. Bir haber sitesinde aynen şöyle bir yorum gördüm ''iyi olmuş ibneye'' bunu görünce kan beynime sıçradı, empati yapmaya başladım. Eğer ben de bu dürtülerle doğmuş olsaydım bu muameleyi görecektim. Sırf kendimi kadın gibi hissediyorum diye belki dövülecek, belki öldürülecektim. Bu olaydan sonra tüm eşcinsellere ve transeksüellere karşı tavrım birden değişti. Her şeyden önce biraz empati yapmak gerekliymiş bunu anladım.

İnsanlardan nefret ederdim eskiden. Sonra ne oldu bana bilmiyorum ama her gördüğüm insanın "çocukluk" halini hayal edince ki -istemeden oluyor çoğu sefer- nefret etmekten çok sever hale geldim. Belki kendi bencilliğimden dolayı acıyormuş gibi geliyor bana ama bu beni nedense mutsuzken mutlu da ediyor ve hayata pozitif bakmamı da sağlıyor. Eskiden baya negatif bakardım hayata ki bu açıdan da değişim görünüyor kendimde.

Çok tuhaf ve garip görünse de sevdim bu durumu.

Önceden inanırdım artık inanmıyorum saygı duyuyorum tabi herkese ama bana din ve allah tanrı vs. kelimeleri artık çok saçma geliyor

Bir dönem insanların görüşlerini aşırı kafaya takıyodum. Onların istediği gibi olmaya çalışıyodum. Artk sal gitsin modundayım. Hatta inadına yapma denilen şeyleri yapıyorum. Pişman değilim

Karantina öncesine kadar hiç emoji kullanmıyodum kullanana da garip garip bakıyodum son bir kaç aydır emoji bağımlısıyım. Kurtuluşun yok dediler ? ?

Eskiden insanlarin cogunun saygi duyulacak yanlari oldugunu dusunurdum[her ne kadar ben fark edememis olsam bile]. Lakin su an gecmiste hatali oldugumu ve cogu insanin en ufak saygiyi bile hak etmedigini dusunuyorum.

Eskiden olsa forumdaki her sohbete yazar, eğlenirdim. Şimdi yok o huyum, boş yapma özelliğim körelmiş

Farklı ve özel olmayı eskiden güzel bulurdum.

Efendim, daha gencecik bir delikanlıyım. O yüzden de değişim rüzgarlarının ortasında bayrak salladığımı düşünüyorum hâlâ ve kişiliğim de tam olarak oturmuş değildir muhtemelen. Ama birkaç dikkat çeken şey var önceden başımı ağrıtıp şu an beni uğraştırmayan:

- Tipimin kötülüğü beni kendime karşı çok acımasızlaştırmıştı. Daha sonraları bu durumu aşıp kendimle barıştım.?

- Yere bakarak yürürdüm ve insanlarla göz teması kuramazdım. Şimdi bilerek insanların gözlerinin içine içine bakıyorum.

- Önceleri herkesi hayatımda tutmak için çabalarken şu an giden gitsin kalan sahalar bizimdir modundayım. ?

- Eskiden çok nazik biriydim. Şu an genel manada çok öküzleştim.?

- Son olarak da, güzel hanımlarla şansım olmayacağını düşünürdüm :d

Eskiden daha iyi biriydim demek isterdim ama muhtemelen iyilik değil de saflıktı benimki, şimdi bakınca anlıyorum biraz. Umarım gelecekte de şuanki halime bakıp ne kadar safmışım demem.