bazen odamda otururken birden babam sesleniyor, gidiyorum, ben seslenmedim diyor.
DiPixi Kf'ye üye olup forum sahibinden ayar yiyecek yazıyormuş.
Sağol knk rahatım artık.Geçmiş olsun.
Olur öyle arada vefat etmiş akraban seslenmesin yeter...bazen odamda otururken birden babam sesleniyor, gidiyorum, ben seslenmedim diyor.
O bendede oluyor ya bazen insanlar sana çok seslendiğinde herhangi bir sesi onunkine benzetiyorsun. Boşuna ayağı kalkıp yanına gidiyorsun, a c ıbazen odamda otururken birden babam sesleniyor, gidiyorum, ben seslenmedim diyor.
Ondan sonra amacın künefe yiyecek farklı türden arkadaşlar aramak oldu bence.Anlatması bile zor benim için, çocukluğumdan beri nasıl olduğuna bir türlü anlam veremediğim bir olay. Anonim olmanın verdiği rahatlıkla ilk defa burada anlatacağım.
Çocukken kreş gibi bir yere gidiyordum. Arkadaşlar ve ortam çok iyiydi. O günlerde ne kadar mutlu olduğumu şimdi bile çok iyi hatırlıyorum. Kerime Teyze diye yaşlıca bir kadın vardı, annem gibi severdim. Sağ olsun, az yaramazlığıma katlanmadı. Ona rağmen bana bir kere bile kızdığını hatırlamıyorum. Melek gibi bir kadındı.
Bahsedeceğim paranormal olay benim doğum günümde gerçekleşti. Yaş pasta yerine en sevdiğim tatlı olan künefeden yaptırmışlardı. Ben çok şişman ve şekere bağımlı bir çocuktum, künefe yerken kendimi kaybetmişim. Ayıptır söylemesi, o arada yanlışlıkla masayı bile ucundan ısırmışım. Künefeyi bitirdikten sonra kafamı bir kaldırdım, yoklar... Hiçbiri yok, içeriyi aradım, bahçede gezdim yok.. Ağlamaktan gözlerim şişmişti, değişen bir şey olmadı elbette.. İşin ilginç yanı, o günden sonra ne Kerime Teyze'yi, ne de çocukları gören olmamış. Polis bile hiçbir iz bulamadı.
Kerime Teyze'nin bir resmini sürekli yanımda taşırım. Resim çizildiği zaman bile kendimi kaybediyorum, çok değerli benim için. Tam olarak ne olduğunu bilmiyorum. Bu olay asla aydınlatılamadı. Doğrusunu söylemem gerekirse artık benim de hiç ümidim yok...
bir de ciddi ciddi okuyordum yaAnlatması bile zor benim için, çocukluğumdan beri nasıl olduğuna bir türlü anlam veremediğim bir olay. Anonim olmanın verdiği rahatlıkla ilk defa burada anlatacağım.
Çocukken kreş gibi bir yere gidiyordum. Arkadaşlar ve ortam çok iyiydi. O günlerde ne kadar mutlu olduğumu şimdi bile çok iyi hatırlıyorum. Kerime Teyze diye yaşlıca bir kadın vardı, annem gibi severdim. Sağ olsun, az yaramazlığıma katlanmadı. Ona rağmen bana bir kere bile kızdığını hatırlamıyorum. Melek gibi bir kadındı.
Bahsedeceğim paranormal olay benim doğum günümde gerçekleşti. Yaş pasta yerine en sevdiğim tatlı olan künefeden yaptırmışlardı. Ben çok şişman ve şekere bağımlı bir çocuktum, künefe yerken kendimi kaybetmişim. Ayıptır söylemesi, o arada yanlışlıkla masayı bile ucundan ısırmışım. Künefeyi bitirdikten sonra kafamı bir kaldırdım, yoklar... Hiçbiri yok, içeriyi aradım, bahçede gezdim yok.. Ağlamaktan gözlerim şişmişti, değişen bir şey olmadı elbette.. İşin ilginç yanı, o günden sonra ne Kerime Teyze'yi, ne de çocukları gören olmamış. Polis bile hiçbir iz bulamadı.
Kerime Teyze'nin bir resmini sürekli yanımda taşırım. Resim çizildiği zaman bile kendimi kaybediyorum, çok değerli benim için. Tam olarak ne olduğunu bilmiyorum. Bu olay asla aydınlatılamadı. Doğrusunu söylemem gerekirse artık benim de hiç ümidim yok...
Evet, Kerime Teyze'nin böyle hayalleri vardı. Ben de kendime onun hayallerini gerçekleştirmeyi vazife edindim.Ondan sonra amacın künefe yiyecek farklı türden arkadaşlar aramak oldu bence.
Spoiler alarmı:85 tane çocuğun olacak..Anlatması bile zor benim için, çocukluğumdan beri nasıl olduğuna bir türlü anlam veremediğim bir olay. Anonim olmanın verdiği rahatlıkla ilk defa burada anlatacağım.
Çocukken kreş gibi bir yere gidiyordum. Arkadaşlar ve ortam çok iyiydi. O günlerde ne kadar mutlu olduğumu şimdi bile çok iyi hatırlıyorum. Kerime Teyze diye yaşlıca bir kadın vardı, annem gibi severdim. Sağ olsun, az yaramazlığıma katlanmadı. Ona rağmen bana bir kere bile kızdığını hatırlamıyorum. Melek gibi bir kadındı.
Bahsedeceğim paranormal olay benim doğum günümde gerçekleşti. Yaş pasta yerine en sevdiğim tatlı olan künefeden yaptırmışlardı. Ben çok şişman ve şekere bağımlı bir çocuktum, künefe yerken kendimi kaybetmişim. Ayıptır söylemesi, o arada yanlışlıkla masayı bile ucundan ısırmışım. Künefeyi bitirdikten sonra kafamı bir kaldırdım, yoklar... Hiçbiri yok, içeriyi aradım, bahçede gezdim yok.. Ağlamaktan gözlerim şişmişti, değişen bir şey olmadı elbette.. İşin ilginç yanı, o günden sonra ne Kerime Teyze'yi, ne de çocukları gören olmamış. Polis bile hiçbir iz bulamadı.
Kerime Teyze'nin bir resmini sürekli yanımda taşırım. Resim çizildiği zaman bile kendimi kaybediyorum, çok değerli benim için. Tam olarak ne olduğunu bilmiyorum. Bu olay asla aydınlatılamadı. Doğrusunu söylemem gerekirse artık benim de hiç ümidim yok...