Sevdiğiniz Şiirler

''
Bir coşku var içimde bugün
Kıpır kıpır
Uzak çok uzak bir yerleri özlüyorum
Gözlerim parke parke taş duvarlarda
Açılıyor hayal pencerelerim
Hafif bir rüzgar gibi süzülüyorum
Hafif bir rüzgar gibi süzülüyorum
Kekik kokulu koyaklardan aşarak
Güvercinler ülkesinde dolaşiyor
Bir çeşme başı arıyorum
Yarpuzlar arasinda kendimi birakip
Mis gibi nane kokulari arasında
Ruhumu dinlemek istiyorum
Zikre dalmis herşey
Güne gülümserken papatyalar
Dualar gibi yükselir ümitlerim
Güneşle kol kola kırlarda koşarak
Siz peygamber çiçekleri toplarken
Ben çeşme başında uzanmak istiyorum
Huzur dolu içimde
Ben sonsuzluğu düşünüyorum
Ey bu sonsuzluğun sahibi
Sana ulaşmak istiyorum
Durun kapanmayın pencerelerim
Güneşimi kapatmayın
Beton çok soğuk üşüyorum
''

-Muhsin Yazıcıoğlu

Tevfik Fikret'in 'Mâtemzede' adlı şiiri.

Kelimelerin anlamları
Mevt: Ölüm
Mātem-zede: Yaslı (kişi), felakete uğramış (kişi).

Orhan Seyfi Orhon'un 'Düşünce' adlı şiiri.

Bugün Arif Nihat Asya'nın ölüm yıl dönümü. Nur içinde yatsın. Kendisinden Gençlik Dergisi'nde yazdığı 'Ağlarken' şiirini paylaşıyorum. Bu şiir ayrıca bana gelsin:

Gözlerim doldu da her şey yine bir sis oluyor.
Yine rüyalı ufuklarda da bir titreme var.
Sanki benzim gibi, ruhum gibi her şey soluyor;
Sanki kalbimdeki hicran ile dolmuş bu diyar.

Ağlamak işte nasibim, yine ah, ağlıyorum!
Bütün öksüzlüğüm artık taşıyor kalbimden.
Yalnızım. Ağlıyorum, gülmeye küskün ruhum.
Son tesellisini gelmiş buluyor ağlarken!
Son teselli bana gözyaşlarım, ah ağlıyorum!

Ağlasın kalbime handeyle dolan hülyalar!
Sarmasın ufkumu artık bu ölüm handeli kar.
Ben, geçen günleri müphem, ölü bir rüyayım,
Şimdi bir sisli yolun üstüne düştüm yalnız.
Belki bir lâhza, demiştim, yaşarım sevdasız.

Not:
Hande: Gülümseme.
Hülya: Hayal.
Lahza: An.
Müphem: 1. Belirgin olmaksızın. 2. Belirsiz.

BlackMask dedi ki:

Yıllar var ben onu hiç unutmadım.
O beni sorar mı, hatırlarmı ki?
Büsbütün silinip gitti mi adım?
Gönlünün vefası bu kadarmı ki?

Döktüğü yaşları kurutmuş mudur?
Kendini aldatıp avutmuş mudur?
Vaadini tutmuş mu unutmuş mudur?
Şimdi başkasına meyli varmı ki?

Bilsem uzaklarda kimler ağlıyor.
Kimlerin kalbini aşkı dağlıyor?
Acep kederli mi yas mı bağlıyor?
Yoksa eskisinden bahtiyarmı ki?
​

Orhan Seyfi Orhon'un 'Düşünce' adlı şiiri.

Genişletmek için tıkla ...

Bu şiiri okuyunca yine içime dokundu. Ah, Orhan Seyfi, ah!...

BAĞLANMAYACAKSIN

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden…
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları…
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
“O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin…
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, ya da pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…

Yıllaar yıllar önce bir kadın bunu paylaşıp, bak burada seni anlatmış, demişti. Aradan o kadar yıl geçti, son dizeler hariç hala aynı.

Siyah Ateş dedi ki:

BAĞLANMAYACAKSIN

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden…
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları…
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
“O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin…
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, ya da pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…

Yıllaar yıllar önce bir kadın bunu paylaşıp, bak burada seni anlatmış, demişti. Aradan o kadar yıl geçti, son dizeler hariç hala aynı.

Genişletmek için tıkla ...

Sosyal medyada Can Yücel ait diye çok paylaşılıyor. Alakası yok aslında.

Madem İyisin

Anladık iyisin,
Ama neye yarıyor iyiliğin.

Seni kimse satın alamaz,
Eve düşen yıldırım da
Satın alınmaz.
Anladık dediğin dedik,
Ama dediğin ne?
Doğrusun, söylersin düşündüğünü,
Ama düşündüğün ne?
Yüreklisin,
Kime karşı?
Akıllısın,
Yararı kime?
Gözetmezsin kendi çıkarını,
Peki gözettiğin kimin ki?
Dostluğuna diyecek yok ya,
Dostların kimler?

Şimdi bizi iyi dinle:
Düşmanımızsın sen bizim
Dikeceğiz seni bir duvarın dibine
Ama madem bir sürü iyi yönün var
Dikeceğiz seni iyi bir duvarın dibine
İyi tüfeklerden çıkan
İyi kurşunlarla vuracağız seni.
Sonra da gömeceğiz
İyi bir kürekle
İyi bir toprağa.

Bertolt Brecht