Eline sağlık usta,
Dediğin gibi Garp'ın ikilemli hayatı gerek Roger hapishane sahnesiyle, gerek MF gerek Dadan sahneleriyle az çok mangaka tarafından işlenmeye çalışılıyor.
Hep denir ya bir insan ne kadar gülüyorsa içinde o kadar keder vardır diye. Garpınki de o hesap. Yanında kimsesi yok, ailesi yok, dostu yok, arkadaşı yok, antrenmanı bile ömrü boyunca hep tek başına yapmış, baksan yüzü gülüyor ancak içi kesinlikle öyle değil ancak kelimelere dökemiyor.
OP serisinde yazar Garp'ın bir ileri halini Kaido ile resmediyor. Kaido da baksan her sahnede güler ancak özellikle içki içtiği zaman gerçek duygu ve düşünceleri ortaya çıkıyor.
---Dünyanın en iyisi olacağını düşündüğü meyve sahibi tayfa hayallerinin yıkıldığından bahsediyor, Dofa ağlıyor.
--- Güleç modda, eğlendiğini söylüyor.
-- Üzgün modda kaleyi koruyamadığına üzülüyor.
--Linlin'in ölümüne ağlıyor.
Elbette Kaido, Garp gibi izole/ asosyal birisi değildi, Kingle veya başkaca karakterlerle bolca sohbeti çizildi. Ancak alkol alınca iç dünyası daha net ortaya çıkıyordu.
Bunun daha azını Roger'da da gösterdi mangaka. WB'ye tarihi anlatırken bile içki içerken anlattırıyor. İçki içen adam neticede daha rahat ifade ediyor kendini.
Shanks'ın sürekli alkol alması, WB'nin Shanksa gelirken içki getir demesi falan boşuna değil.
Mihawk bile şatosunda sürekli alkol alırken çizildi lakin güçlenmek isteyen Zoro'ya içkiyi yasaklamıştı.
Belki de Garp güçlenmesinin önünde bir engel olarak gördüğü için hiç alkol almamıştır. Hiç alkol ortamında resmedilmedi diye hatırlıyorum. Bu da doğal olarak adamı içe kapanık yaptı, tamamen asosyal olduğu için de derdini içine atıp dışarıya gülümsemeyi seçiyor.