Hayatımda neredeyse bamya sevene denk gelmedim. Böyle bir popisi olduğunu da burada gördüm. Gizli gizli mi yiyor nabıyor değişikler bilemedim
Dünyanın en değişik ergeni.Allah'ın değişiği.
Anlatayım ben. Ehehe.Hohuha! Ekşili bamya sevenler kulübü!
Ekşisi şahane olur.
Bana bakmayın öyle. İlginç yönüm çok, ama söylemem. Böyle de tuhaf biriyim işte.
Durduk yere forumun weirdosu olmayalım şimdi. sus. :dAnlatayım ben. Ehehe.
Derin şeylerden bahsedecek değildim. :dDurduk yere forumun weirdosu olmayalım şimdi. sus. :d
Bir an bunları Alpamis yazıyor sandım, noğluyo lan dedim. Orada ka0su görünce "ehehehe" dedim. Kral adamsın vesselam.Gördüm ve arttırıyorum,
-Oyun oynarken üniversite giriş sınavını kaçırmıştım.
-Londra da sokakta İngiliz bayraklarının asılı olduğu ipe çamaşırlarımı aşmıştım kurutmak için. İşin saçma yanı bu bana çok normal gelmişti. Yadırgamamıştım. Akşama ipten toplamak icin gittim Turistler elbiselerimle resimler çekiliyordu.
-Yıllar evvel tarafsız sandık görevlisi olduğumda Galatasaray amigosu yanımda oturan Fenerbahçe elbiseli chp sandık başkanını döverken tezahüratla destek vermiştim. Tam yanımda oturuyordu.
Daha pis olanları da var. Tanıyanlar bilir burda. Ama gene de iyi anlaşabiliriz senle.
Doğrudur Zaten duygular akılla hareket edemez, ikisi ayrı şeyler. Lucy filminde bi sahne vardır favorim bununla alakalı biraz; acının mantığı kapattığını söylüyor. Kendisi ise mantığını duygularına hakim kıldığı için acı gibi sıkıntıları kalmamış. Ya da bazı animeler vardır duyguların gücü ile mantığın gücünü çarpıştıran benzer şekilde. Severim bu konuyu Çoğu şeyde olduğu gibi de cevabı gridir bence. Mantığınla biraz duygularına hakim olmalısın, ama duygular olmadan olmaz. Sana güç veren duygulardır çünkü.Duygular akılla hareket etmiyor, kurgusal bir eser okuduğunda veya izlediğinde olayın kurgu olduğunu anlayamayıp harekete geçiyor. Ayrıca duygular bulaşıcıdır; ağlayan bir insanın yanında üzülmek, mutlu ve coşkulu insanların yanında canlanıp gülmek bundan kaynaklanıyor.
Kendimden örnek vereyim: Seride Luffy rest çektiği zamanlar gaza geliyorum Going Merry'nin yakılış sahnesi bana saçma gelmesine rağmen duygulandım, sonra noluyo lan bana dedim geçtim sahneyi Lisede İngilizce dersinde sefiller kitabının sonunu okudum, derste olmasam hüngür hüngür ağlayacaktım, zor tuttum kendimi
Aynen bahsettiğim tam da buBende de var bu durum. Küçükken Yeşilçam filmlerinde aşağılanma ve tecavüz sahneleri filan çıkınca odadan çıkar giderdim
Hohuha! Ekşili bamya sevenler kulübü!
Ekşisi şahane olur.
Bana bakmayın öyle. İlginç yönüm çok, ama söylemem. Böyle de tuhaf biriyim işte.