Gelecek Hakkında Tavsiyeler

Kenshiro dedi ki:

Seveceğiniz bir işte çalışın.

İşi olmayan bir adamdan bir söz.

Genişletmek için tıkla ...

Severek yaptığım işten yaşamımı idame ettirecek kadar para kazanamıyorum. Sevmeden yaptığım işte severek yaptığım işten 2 kat fazla para alıyorum fakat çok yıpranıyorum.

En iyisi çalışmamak bir yerden güzel para gelse de yazlık alıp bütün gün boş boş denizi seyretsem. Zaten kimseyi emekli etmeyecekler.

Hangi üniye giderseniz gidin Türkiye de alanınızda en iyi hocalar kisiler kimse onlarla tanışın.

-Gençken risk almaktan korkmayın. Daha sonra hayıflanırsınız.

-Başarısız olmaktan korkmayın. Hayat fırsatlarla dolu.

-Tek bir yol ve tek şans var diye düşünmeyin. Tekrar söylüyorum hayat fırsatlarla dolu.

-Sevdiğiniz şeyleri deneyimlemeden bilemezsiniz. Kendinizi tanımanız zaman alır.

-Elalem ne der diye düşünmeyin. Başkası sizi takdir etsin, beğensin diye hayatınızı ona göre şekillendirmeyin. Bir süre sonra bunun çok saçma olduğunu göreceksiniz zaten.

-İyi bir sosyal çevre edinin. Okuldaki notlarınızdan çok daha önemlidir.

-Girişimci olun. Bu da okuldaki notlarınızdan çok daha önemlidir.

-Mesleğinizi iyi bilin. Okumaktan daha önemli.

-Mesleğinizdeki yenilikleri takip edin. Mesleğinizin geleceği yoksa başka bir mesleğe geçmekten çekinmeyin.

-Kariyer değiştirmekten farklı alanlara girmekten çekinmeyin. Zaten dünya çok hızlı değişiyor. 40 yıl aynı işi yapamazsınız.

-Survival of the fittest: Hayatın değişimlerine uyum sağlayan hayatta kalır. Değişime açık olun.

Şimdilik aklıma gelenler bunlar hayatta başarılar sevgili genç arkadaşlarım

Şu an Kocaeli Devlet Hastanesi'nde Psikiyatrist olarak çalışan bir arkadaşımın öyküsünden bahsedeyim, onunla liseyi beraber okumuştuk. Okulda sevdiğim az sayıda insandan biriydi, o yıllarda gelişmiş şehirlerde bile boşanma oranları günümüzdeki kadar yüksek olmadığı için anne babası ayrılmış olan öğrenciler "özel durumlu" olarak kaydediliyordu, belirli aralıklarla okulun rehberlik odasına çağrılırdı, bu öğrencilere özel öğütler verilirdi. Günümüzde bu oranlar çok yükseldiği için eskisine göre epey sıradanlaşmış durumda. Bu arkadaşla tanışmam da o vesileyle oldu, lise 2. sınıfta doktor olmak istediğine kadar verdi, psikolojiye olan ilgimizden dolayı onunla sohbet etmeyi çok seviyordum. 3. sınıfın sonunda girdiğimiz sınav sonrasında sıralaması en düşük olan üniversiteleri bile tercihlerine yazsa da tıbbı tutturamadı. Bir sonraki senenin sınavına tekrar hazırlanacağını söyleyince şaşırmadım açıkçası, ama o sene de başarılı olamadı. Liseden mezun olduktan 4 sene sonra girdiği sınavda tıbbı tutturdu, yani bizim üniversiteden mezun olup iş hayatına atılacağımız sene, bu arkadaşımız yükseköğretime yeni başladı. Dürüst olmak gerekirse ben de diğer birçok insan gibi bu arkadaşın Tıp Fakültesinden mezun olabileceğini düşünmüyordum, okulu kazanması bile çok zor olmuştu çünkü. Hayatını okuyarak geçirecek diye onun bu hâline üzülürken bir yerde mutlaka pes edeceğini bekliyorduk ama biz onu böyle yargılarken onun hedefi ve doktor olma isteği hiçbir zaman değişmedi aslında. Bu noktaya gelebilmesinde ailesinin ve yakınlarının desteğini almış olmasının payı büyüktür muhakkak ama bir insanın iradesi ve azmi olmadan böyle şeylerin gerçekleşmesi de imkânsız. Evet, cidden çok zor bir şey ama gerçekleştirmek istediğiniz, ne pahasına olursa olsun o işi yapmadan mutlu olamayacağınıza inandığınız bir yol varsa o yolda yürürken insanların ne dediğine kulak asmadan yolunuza devam edebilmeniz gerek.

Tüm kişilik bozukluğu tipleri hakkında temel bilgi edinerek az da olsa farkındalık sahibi olun.

Üye silindi 2842 dedi ki:

Üni okumaya Sakarya'ya gelmeyin..

Genişletmek için tıkla ...

keşke en başında girseydim şu konuya…