968: Korsanlar Kralı Doğar! Son Ada'ya Ulaşılıyor!

Bir on defa falan izledim herhalde son sahneyi, her seferinde de tüylerim diken diken oluyor, kafam karıncalanıyor. :d

kaizokuou dedi ki:

Bir on defa falan izledim herhalde son sahneyi, her seferinde de tüylerim diken diken oluyor, kafam karıncalanıyor. :d

Genişletmek için tıkla ...

Hikaye açısından 1000 bölüm beklentilerini karşılayacak düzeyde. Müzik seçimleri de bunu destekliyor.

Eğer ki o geldiklerinde adanın Kaido tarafından ele geçirildiğini öğrenselerdi, Kaidoyu mefta edip son adaya gidebilirlerdi...

justahuman dedi ki:

Hikaye açısından 1000 bölüm beklentilerini karşılayacak düzeyde. Müzik seçimleri de bunu destekliyor.

Genişletmek için tıkla ...

İnsanlar belki birkaç günde okudukları, izledikleri eserlere kendilerini çok kaptırınca bile bitirdikten sonra hikayenin ilk kısımlarını hatırlayınca nostaljik hissediyor. Herhalde buralara kadar izleyen insanlar da kendilerini bir şekilde kaptırmıştır One Piece'e. Bunu bir kenara bıraksak, One Piece'te ilk olarak 22 yıl önce karşılaştığı bir şeye hikaye içinde tekrar tanık olan insanlar bile var ki onların yaşadıkları nostalji hissinin ağırlığını tahmin bile edemiyorum. Ben bile One Piece'le olan 8 yıllık tanışıklığım nedeniyle, hikayeyi objektif olarak değerlendirip bazı noktalara kızdıktan sonra böyle şeylerle karşılaşınca duygusallığım ağır basıyor ve kolaylıkla "tamam tatmin oldum" diyebiliyorsam o insanlar çok daha rahat diyordur. :d

Çok güzel bir bölümdü ya. Kimetsu satışlarda bine bile katlasa Op anime-manga aleminin sefiridir, o kadar.

Memories'in çaldığını duyunca dayanamayıp izledim, ne kadar güzel bölümdü ya gözlerim doldu son sahnede. Bir tek Roger'ın gülüşünü duymak isterdim sanırım bu biraz içimde kaldı.

Ben ilk ending'i unutmuşum herhalde, ya da zamanında ending'i her seferinde atlayıp bir sonraki bölüme geçmiş olabilirim.
Dolayısıyla benim için o kadar efsane bir sahne olmadı. Neden o müziği koyduklarını bile sonradan öğrendim.

Valla bende duygulandım yıllardır izlemiyordum bölüm. Sesleri biraz garipsedim karakterlerin, Roger Crocus falan ama. Çok iyi bölümdü duyguyu iyi vermişler çizimlerde bu sayıya özel özenilmiş. Adamlara da bazen hak vermiyor değilim haftalık çizmek falan zordur. Duygulandırdı da beni biraz yıllardır takip ettiğimiz birşeyin sonuna geliyoruz.

Gerçekten duygusal bir bölümdü.

Bölümün efsane kısmında ağladım acayip duygulandım. Çizimler müzik hepsi efsane olmuş. Açıkçası bu müziği beklemiyordum çok fena yakaladı beni. Kendimde geçmişe döndüm bir an. Bir acayip oldum ben. Gideyim de bir köşede tekrar tekrar izleyip ağlayayım...