oda'nın, baskıcı rejimlerin bilgiyi kontrol altında tutabilmek uğruna ne kadar gaddarlaşabileceğini anlatmak istediğini anlıyorum ama yaşananları ciddiye alamıyorum çünkü arc'ın kötü karakterleri, beni gergin hissettirmek bir yana dursun, kötü bir şey olmayacak diye düşünmemi sağlıyorlar. yenilenme güçlerine güvendikleri ve başarısızlık duygusundan bihaber oldukları için olsa gerek her şeyin planlarına göre gideceğini varsayıp zafer garantiymiş gibi davranıyorlar arc'a dahil olduklarından beri ve sürpriz saldırıları bile ciddiye almıyorlar. her şey bir oyun onların gözünde ve dünya hükumeti için en büyük tehdit olarak gördükleri karakterleri öldürmeye tenezzül bile etmiyorlar çünkü kurdukları oyunun bir parçası değiller hasır şapkalar. polat alemdar rahatlığıyla takip ediyorum seriyi.