İtalyan Sineması

İtalyan sineması, dünya sinema tarihinin en köklü ve etkileyici geleneklerinden biridir. 20. yüzyılın başlarından itibaren kendine özgü estetik anlayışıyla dikkat çeken İtalyan sineması, farklı dönemlerde ortaya çıkan akımlarla sinema sanatına yön vermiştir. Lumiére Kardeşler’in sinematografının İtalya’ya ulaşmasıyla başlayan bu yolculuk, sessiz film dönemindeki epik yapımlarla güç kazanmıştır. Özellikle 1910’lu yıllarda “Cabiria” gibi görkemli tarihi filmler, İtalyan sinemasının uluslararası alanda tanınmasını sağlamıştır.

İkinci Dünya Savaşı sonrası ortaya çıkan Neorealizm, İtalyan sinemasının altın çağını başlatmıştır. Vittorio De Sica’nın Bisiklet Hırsızları (Ladri di biciclette), Roberto Rossellini’nin Roma, Açık Şehir (Roma città aperta) ve Luchino Visconti’nin Yer Sarsılıyor (La terra trema) gibi başyapıtlar, savaşın yıkımını, yoksulluğu ve insanlık hallerini sade, gerçekçi ve derin bir şekilde ele almıştır. Neorealizm, yalnızca İtalya’da değil, dünya genelinde sinema anlayışını dönüştürmüştür.

1960’lardan itibaren İtalyan sineması, spagetti western ve giallo gibi türlerle popüler kültürde de kendine yer bulmuştur. Sergio Leone’nin İyi, Kötü ve Çirkin (Il buono, il brutto, il cattivo) gibi filmleri, western türünü yeniden tanımlarken, Dario Argento’nun gerilim dolu giallo filmleri korku sinemasına yeni bir soluk getirmiştir. Aynı dönemde, Federico Fellini’nin Tatlı Hayat (La Dolce Vita) ve 8½ gibi eserleri, sinemada modernist anlatımın sınırlarını zorlamış; Michelangelo Antonioni ise Macera (L’Avventura) ile insan ilişkilerindeki yalnızlığı çarpıcı bir şekilde işlemiştir.

Günümüzde İtalyan sineması, Paolo Sorrentino’nun Muhteşem Güzellik (La grande bellezza) gibi görsel şölen sunan yapımlarıyla ve Luca Guadagnino’nun Beni Adınla Çağır (Call Me by Your Name) gibi duygusal derinlikli filmleriyle uluslararası alanda hâlâ büyük yankı uyandırmaktadır.

İzlemek için oluşturduğum liste, en sağlam filmleri de İtalyanlar çekiyor sanırım.