En Son Hangi Kitabı Okudunuz?

1900'lü yıllarda eşler arasındaki yaş farkının ve erkeğin birden fazla kadınla evlenebilme hakkına sahip oluşunun yarattığı trajik sonuçları konu alan bir kitap. Kendi döneminde yaşamış yazarlar arasında kadın-erkek, aile, komşuluk ve arkadaşlık ilişkilerini en cesur, en şeffaf ve en doğal şekilde yansıtabilen yazar bana göre. Daha önce Dirilen İskelet ile Kuyruklu Yıldız Altında İzdivaç romanlarını okumuştum, toplumun cahilliğini, bağnazlığını, gelişmeye karşıtlığını birçok kez göz önüne seriyor, bunu yaparken güldürmeyi ve düşündürmeyi de ihmâl etmiyor. Toraman romanında da 1900'lü yıllarda insanların çaresiz kaldığı durumlar söz konusu olduğunda dini inançlarının sömürüldüğü ve göz göre göre aldatılıp dolandırıldığı örneklere yer vermiş. Adamın ilk karısının fındıklardan tespih yapma olayına bayağı güldüm, gerçekte de yaşanabilecek sevimli bir olaydı. Kendisini tavlayan fahişeyle ilk karısının üstüne evlenip kadınla yaşamaya başladıktan sonraki olaylar Aşk-ı Memnu'daki olaylara epey benziyordu doğrusu (Aslında diğer romanlarında da benzer mevzular var sanırım.) ama direkt o eserden çalmış gibi yorumlamak çok yanlış olur. Halit Ziya Uşaklıgil ile tarzları gerçekten çok farklı, onun anlatılarında yoğun duygusallık ve dram hakimdi bence, Hüseyin Rahmi'de ise o zamanların erkeklerinden beklenmeyecek kadar kaliteli bir mizah anlayışı var. Sırada Ben Deli Miyim? romanına başladım, olayların kendisi o kadar sürükleyici olmasa bile duru ve akıcı anlatım sayesinde çok keyifle okutuyor.




Thomas Hardy'nin karamsarlığıyla ünlü bir yazar olduğunu duymuştum. Okurken yarattığı ana karaktere acı çektirmekten sadistçe zevk alan bir adam olduğunu bile düşündüm doğrusu. Yazarın toplum genelinde eleştirdiği çok fazla şey var, seçtiği örnekler gayet güzel, akıcılık ve betimleme yönünden de sorun yok. Dünyanın en medeni ülkelerinden biri sayılan yerde bile kadınların en temel insan haklarından faydalanamıyor olmasını çok iyi gözlemleyip kitaba aktarmış. En çok eleştirdiği şey ise cinsellik ve ahlâk söz konusu olduğunda kadın ve erkeğin çifte standartlarla yargılanması. Yalnız bu amaç uğruna kitap genelinde bu kadar çok trajedi meydana gelmesini biraz gereksiz buldum. (Bu yazar Yemen ya da Afganistan gibi ülkelerde yaşamış olsaydı kaleminden çıkacak trajedileri tahmin bile edemiyorum.) Bunun yanı sıra, her ne kadar kadın haklarını savunmak için bu kitabı yazmış olsa da açıkçası Hardy'nin kadınları o kadar iyi anladığını düşünmüyorum. Kitap genelinde vurgulanan olumlu hiçbir olay yok, gelecekte kadınlar açısından olumlu şeyler olabileceğine yönelik mesaj da gözüme çarpmadı. Belki ileride bir kitabına daha şans veririm.

Bunlar haricinde ajanlık, 2. Dünya Savaşı, mağaracılık, Japon felsefesi vb. birçok alâkasız gibi gözüken konuyu harmanlayan Şibumi romanını okudum ama onu ayrı bir konu açarak paylaşmak istiyorum. Birçok okuru etkileyebilecek içeriğe sahip çok iyi yazılmış bir romandı, tadı damağımdan kolay kolay silinmeyecek.

İş hayatında oldukça başarılı olan Bora'nın ona her zaman destek olmaya çalışan karısı Eda, yaşadığı psikolojik sorunlardan dolayı bir süredir tedavi görür. Kitaptaki olaylar Eda'nın ikâmet ettikleri dairenin penceresinden düşüp ölmesiyle başlıyor. Çevresine karşı her daim profesyonel bir imaj sergileyen Bora, bu olayı çok sıradan bir şeymiş gibi karşılamaya çalışsa da kısa sürede ölen karısı, evliliği, arkadaşları vb. ile ilgili daha önce düşünmediği şeyleri sorgulamalaya girişiyor. Eda'nın geride kalan günlüğüne erişmesiyle ölümünün ardındaki gizemi araştırmaya başlıyor.

Bu kitap polisiye olarak tanıtılıyor ama katili ve öldürme sebebini tahmin etmek kolay, doğrudan polisiye iştahıyla okunursa hayal kırıklığı yaşatabilir çünkü bu roman daha çok insan ilişkileri ve psikolojik süreçler üzerine yazılmış. Yorumlarda ters köşe olduğunu yazanlar olmuş ama günlüğün başında bile katilin kim olduğu belli oluyordu bence. Bu romanın genel olarak güzel başlayan evliliklerin ilerleyen dönemlerdeki gelişimi, iş hayatıyla özel hayat arasında denge gözetilmesi, toplumdan soyutlanma, kaybedilen öz güvenin geri kazanılmasının zorlukları vb. konulara dikkat çekilmek amacıyla yazıldığını düşünüyorum.



Küçük bir kasabanın acil servisinde doktor olarak çalışan Toby, Alzheimer hastası annesiyle beraber yaşamaktadır. Sorumluluk sahibi ve sevecen karaktere sahip Toby'nin doktorluk kariyeri, bir gece yarısı çıplak bir şekilde sokaklarda dolaştığı için hastaneye getirilen yaşlı bir adama oldukça detaylı bir muayene uygulamasına rağmen, adama herhangi bir teshiş koyamaması ve o gece adamın hastaneden kaybolmasıyla tehlikeye girer. Ardından kasabaya yakın yerlerde benzer bir vakanın meydana gelmesiyle hekimlik itibarını kurtarmak zorunda olan Toby kaybolan yaşlı adamı bulmak için bir ölüm kalım mücadelesine girer.

Üniversite zamanı bu yazarın Yörünge romanını okumuştum, ondaki karakterlere ve orijinal kurguya daha fazla bağlandığım için gönlümde hep ayrı bir yeri oldu. Bu kitabını 4 saatte bitirdim, yazarın kendisi dahiliye doktoru olduğu için bu romanında da tıbbi gerilimi ustaca verdiğini söyleyebilirim. Bazen kendini fazla kaptırsa da insan anatomisinden ve birçok cerrahi operasyondan tıp diliyle söz etmesine bayılıyorum gerçekten. Örnek vermek gerekirse yaralanan bir yan karakterin kurtarılması için başlanan bir ameliyatı yaklaşık 5 sayfa boyunca anbean bir doktorun gözüyle tüm ayrıntılarıyla anlatması, yüreği ağzında bekleyen okurlar için umut ışığı yanması, ameliyatın sürpriz sonu vs. Klişeleşmiş bir söylem olsa da gene de altını çizeceğim: Böyle kitapların birçok film ya da dizi uyarlaması çıkabilir ama kitapların arka planında yoğun emekle kurguya dâhil edilen tüm bu bilgilerin ekrana yansıtılması mümkün olmayacağından bu yapımlar kitapların yerini asla tutamaz.

Kitap: Simyacı (O Alquimist)
Yazar: Paulo Coelho
Yıl: 1988
Puanım: 6.5
Kısa Yorum: Mesnevi'de yer alan bir öyküden yola çıkılarak yazılmış bir kitap.

20-25 yaşlarında okunsa keyif verebilir, sonrası için fazlaca klişe geliyor. Çok bir olayı yok.