Çocukken gözüne dökülen saçlarını sevdiğim, şefkat beslediğim. Abisinin nasıl bir adam olacağını öngörmüş, görevden öte büyük bir misyonla hareket etmiş güzel insan. Meyvesi de karakterine münhasır canısımın, giderken ağlattı. Ama iradesi bir şekilde gerçekleşti. Abisini ayrı kendisini ayrı severim. Güzel bir zıtlıktı. Birinin mezarda, birinin mapusta olması da ayrı bir ironi. Gerçek Donkişot ailesi, iyi ki vardınız.
Bu adama karşı herhangi bir sempatim yok. Sanki 100 yıl geçse hatırlamam gibi. Ama yaptığı davranış gerçekten zor idi. Aynı durumda ben olsam yapabilir miydim, emin olamıyorum.