Değerli forum üyeleri.
Eminim bir çoğunuzun aklından yaşamının belli bir safhasında, okuduğu kitaplardan etkilenip; "Acaba ben de güzel bir kitap yazabilir miyim?" dediği olmuştur. Öncelikle kendi başarısız denemelerimden bir kaçından bahsedeyim.
İzmir'de üniversite okurken kaldığım yurtta her fikir ve kültürden insanlarla iletişim halindeydim. Kendi sevgisini ve nefretini net şekilde ifade edemeyen her insan gibi çareyi yazmakta, araştırmakta buluyordum. Göç alan her şehir gibi zengin bir dokuya sahip olan İzmir'de karşıma çıkabilecek siyasi ve etnik fraksiyonlarla konuşma şansı bulmuştum. Bunlardan dikkatimi en çok çekenler, üstlerine atılan bir çok iftiraya ve baskıya rağmen, hayat görüşlerini ve neşelerini kaybetmeyen Alevi toplumuydu. Bir zamanlar televizyon sunucuları tarafından bile dile getirilmiş olan; anmaktan bile haz etmediğim bir şey söylenip duruyordu.
Sonrasında söylenen bu iftiranın kökenlerini araştırdığımda Nizamül-Mülk'ün siyasetname isimli eserinde bahsi geçen iğrenç fiiliyatın, Hasan Sabbah ve tarikatı tarafından yapıldığına dair iddialar beni bu konuda harekete geçirdi. Mevcut düzenin aleyhinde olan bütün düşüncelerin, iktidarlar tarafından psikolojik sindirmeye tabi olduğu kanaatine varmıştım. Geçmişin politik söylemleri ile şimdikiler arasında fark olmadığına ve derinlere inildikçe her gariplikten bir sebep çıkabileceği görüşüne ısınmıştım. 100 sayfa kadar yazdım fakat yazdıklarımı beğenmeyip sildim.
Sonraları farklı senaryolar da denedim. Bir türlü yazdıklarımı kendi içimde sindiremedim. Sonraları J.R.R. Tolkien'ın, yazdıklarını yakması için oğluna vasiyet ettiğini öğrendim. Bu bana kısa süreli bir gaz verdi fakat yine de yeterli olmadı.
Dipnot: Umberto Eco'nun, Can Yayınları'ndan çıkan "Gülün Adı" isimli romanında aynı iftira, sapkın olduğu düşünülen bir Hristiyan mezhebine atılmıştı. Zaman, teknoloji, coğrafya, hatta kurgusal evren dahi farklı olsa, çoğunluk azınlık üzerinde daima sindirici bir rol üstlenmiştir.
Eminim bir çoğunuzun aklından yaşamının belli bir safhasında, okuduğu kitaplardan etkilenip; "Acaba ben de güzel bir kitap yazabilir miyim?" dediği olmuştur. Öncelikle kendi başarısız denemelerimden bir kaçından bahsedeyim.
İzmir'de üniversite okurken kaldığım yurtta her fikir ve kültürden insanlarla iletişim halindeydim. Kendi sevgisini ve nefretini net şekilde ifade edemeyen her insan gibi çareyi yazmakta, araştırmakta buluyordum. Göç alan her şehir gibi zengin bir dokuya sahip olan İzmir'de karşıma çıkabilecek siyasi ve etnik fraksiyonlarla konuşma şansı bulmuştum. Bunlardan dikkatimi en çok çekenler, üstlerine atılan bir çok iftiraya ve baskıya rağmen, hayat görüşlerini ve neşelerini kaybetmeyen Alevi toplumuydu. Bir zamanlar televizyon sunucuları tarafından bile dile getirilmiş olan; anmaktan bile haz etmediğim bir şey söylenip duruyordu.
Sonrasında söylenen bu iftiranın kökenlerini araştırdığımda Nizamül-Mülk'ün siyasetname isimli eserinde bahsi geçen iğrenç fiiliyatın, Hasan Sabbah ve tarikatı tarafından yapıldığına dair iddialar beni bu konuda harekete geçirdi. Mevcut düzenin aleyhinde olan bütün düşüncelerin, iktidarlar tarafından psikolojik sindirmeye tabi olduğu kanaatine varmıştım. Geçmişin politik söylemleri ile şimdikiler arasında fark olmadığına ve derinlere inildikçe her gariplikten bir sebep çıkabileceği görüşüne ısınmıştım. 100 sayfa kadar yazdım fakat yazdıklarımı beğenmeyip sildim.
Sonraları farklı senaryolar da denedim. Bir türlü yazdıklarımı kendi içimde sindiremedim. Sonraları J.R.R. Tolkien'ın, yazdıklarını yakması için oğluna vasiyet ettiğini öğrendim. Bu bana kısa süreli bir gaz verdi fakat yine de yeterli olmadı.
Dipnot: Umberto Eco'nun, Can Yayınları'ndan çıkan "Gülün Adı" isimli romanında aynı iftira, sapkın olduğu düşünülen bir Hristiyan mezhebine atılmıştı. Zaman, teknoloji, coğrafya, hatta kurgusal evren dahi farklı olsa, çoğunluk azınlık üzerinde daima sindirici bir rol üstlenmiştir.
